Hanneke de Frel
staken werkw.
| Uitspraak: | [ˈstakə(n)] |
| Vervoegingen: | staakte (verl.tijd enkelv.) |
| Vervoegingen: | heeft gestaakt (volt.deelw.) |
1) met je collega’s een tijdje niet werken om jullie eisen bij je werkgever af te dwingen
| Voorbeeld: | `De werknemers van de fabriek staken omdat ze meer loon willen hebben.` |
2) stoppen met (iets)
| Voorbeeld: | `een onderzoek staken` |
Staking = situatie waarbij werknemers uit onvrede met de werkgever(sbonden) het werk neerleggen teneinde die tot veranderingen of toegiften te dwingen. Bron: economischewoordenboek.nl / juridischwoordenboek.nl
Staken heeft dus een reden. Staken bij het onderwijs gaat niet om de verantwoording van je beroep. Staken heeft niets met de leerlingen zelf te maken. Waarom dan toch staken?
In eerste instantie ging het staken in de afgelopen periode vooral om de strijd voor een beter salaris en minder werkdruk. Een beter salaris in de zin van gelijkwaardigheid met leraren in het VO, die gelijke verantwoordelijkheden en taken hebben. De werkdruk gaat over de autonomie van de leraar, de grotere verantwoordelijkheid ten aanzien van leerlingen en analyses en oudergesprekken en het toegenomen aantal taken. Dit past niet meer in onze normjaartaak. Nu zijn deze zaken nog niet tot algehele tevredenheid opgelost, maar er heeft zich hieraan gelinkt nog een grotere uitdaging voorgedaan. Deze heet lerarentekort. Dit geldt niet voor een ziektevervanging of de invulling van een (steeds ruimer!) zwangerschapsverlof of andere soorten van buitengewoon verlof. Het gaat om de invulling van reguliere formatie. Dat is op dit moment de grootste uitdaging.
Het lerarentekort heeft gevolgen voor de kwaliteit. Waar leraren te kort zijn moeten groepen worden samengevoegd, staat een onderwijsassistent of gepensioneerde voor de groep of wordt een groep gevraagd thuis te blijven. Overmacht. Dit komt de kwaliteit van onderwijs niet ten goede.
Als het tekort op mijn school is opgelost – na veel gezoek, overleg met andere scholen en bestuurskantoor – haal ik weer opgelucht adem. Nu het sinds september zich voor de zesde keer aandient, is de rek bij het personeel er grotendeels uit en de invallerspool opgedroogd. Wat nu? Hoe gaan we dit vormgeven? Is er ergens nog een student, een pedagogisch medewerker, een onderwijsassistent, een zij-instromer of een bevoegde gepensioneerde leerkracht beschikbaar die een groep met de nodige gedragingen pedagogisch en didactisch het goede onderwijs kan bieden?
Ik help het hopen. Ik help het de minister ook hopen. Want als hij zegt dat scholen tijdens de staking zelf voor de opvang van de leerlingen moeten zorgen, denk ik dat deze minister de ernst van de situatie niet heeft begrepen. Dat is niet de bedoeling van de staking.
Er zal het nodige gedaan moeten worden. Een Vierdaagse werkweek zal lucht geven. Het helpt om het werkplezier terug te krijgen, rust te creëren en het geeft me genoeg personeel om de gaten te vullen. En waar leraren vorig jaar ‘opgeplust’ (8,5%) zijn, zijn nu de OOPers en directies aan de beurt.
Dit alles vergt de nodige inzet, kracht en investeringen. Pas daarna kunnen we verder werken aan de nodige vernieuwingen. Eerder niet.
Geef een reactie