Een artikel in een nieuwsbericht van de Utrechtse universiteit over een onderzoek naar schrijfonderwijs door twee promovendi zorgde in kranten en social media voor reuring in het onderwijslandschap. Liesbeth Mol, leerkracht groep 8, deed mee aan het onderzoek en deelt haar mening.
Onderstaand tweetje was de aanleiding om mee te doen aan het (tweede deel van het) onderzoek van de dames Monica Koster en Renske Bouwer.
Wil jij de schrijfvaardigheid van jouw leerlingen ook een boost geven? Meld je nu gratis aan voor de lesmethode Tekster via onze website!
— Tekster (@teksterNL) 15 oktober 2014
Maar eigenlijk ging daar natuurlijk meer aan vooraf. We, de bovenbouwleerkrachten van nutsschool de Meent in Waalre, waren namelijk al een tijd niet zo tevreden over de lessen creatief schrijven die onze taalmethode ons bood. De opdrachten waren saai (weinig variatie in tekstvormen), er werd weinig structuur aangeboden en in groep 8 hadden we het idee dat we voortdurend dezelfde opdracht aan de leerlingen gaven. Daarnaast bood de methode weinig houvast aan de leerkrachten om kinderen echt goede handvatten te geven voor het schrijven van verschillende soorten teksten. Ik had als leerkracht het gevoel te kort te schieten en ik snapte de tegenzin van de leerlingen voor de lessen. De lessen bestonden uit opdrachten in het werkboek en pas helemaal aan het einde kwam de opdracht: schrijf nu de tekst over… Als ze daar eenmaal aan toe waren, hadden ze weinig tijd meer voor een fatsoenlijke tekst en evalueren kwam al helemaal nauwelijks aan bod. De oproep van Tekster kwam dus voor ons als geroepen.
We gingen met drie leerkrachten naar de trainingen die Tekster gaf, deze drie leerkrachten moesten op school vervolgens de overige leerkrachten van de groepen 6/7/8 trainen om de methode te geven. In het onderzoek werd ook gekeken naar de effecten van de trainingen die door Tekster waren gegeven en de trainingen die door collega’s waren gegeven.
We hebben in totaal drie trainingsbijeenkomsten gehad waar aandacht werd besteed aan de opbouw van de methode Tekster, het aspect modeling, het beoordelen van teksten en het geven van feedback. Drie zinvolle bijeenkomsten waar we als leerkrachten veel handvatten kregen voor het geven van een goede schrijfles.
Op school hebben we vervolgens vier maanden lessen van Tekster gegeven. In die tijd hebben de leerlingen ook een aantal toetsen moeten maken. Deze werden door Tekster gebruikt om het schrijfniveau van de kinderen te bepalen voor, tijdens en na de zogenaamde interventies van de leerkrachten. Ik had me ook opgegeven als beoordelaar van deze toetsen, dus steeds enkele weken na een toets kreeg ik drie enveloppen in de bus met honderden kopietjes van door kinderen geschreven teksten. Niet per se van mijn eigen groep maar van scholen uit heel Nederland. Dat beoordelen was pittig maar ook zeer leerzaam. Aan de hand van referentieteksten gaven we de teksten een bepaald aantal punten. Tijdens de trainingen hadden we al gemerkt dat het beoordelen aan de hand van referentieteksten een stuk minder subjectief is dan het beoordelen aan de hand van individuele criteria.
…door onze deelname aan het onderzoek hebben we aan den lijve kunnen ondervinden hoe fijn het is om schrijflessen te geven die ten eerste door de kinderen gewaardeerd worden en ten tweede de kwaliteit van de geschreven teksten enorm verbeteren.
Hoe Tekster werkt is te vinden op de site (daar staat ook een leuk filmpje op waar mijn klas tijdens een Teksterles te zien is). Ook op mijn eigen blog is het een en ander te lezen over de werkwijze.
Nu is het onderzoek afgerond en beide dames zijn tijdens een bijzondere dubbelpromotie cum laude gepromoveerd, een fantastisch resultaat.
Hij is binnen!! En… DUBBEL CUM LAUDE! @UniUtrecht #tekster pic.twitter.com/0UebFj2yXZ
— Tekster (@teksterNL) 2 september 2016
De professoren waren na afloop zeer lovend over de grondigheid en de bijzondere aanpak van Monica en Renske. Het gegeven dat er zoveel scholen, kinderen en leerkrachten hadden meegedaan maakte het tot een uniek onderzoek. Daarnaast waren ze erg enthousiast over de opbouw van de lessen en over de vormgeving van het lesmateriaal.
Natuurlijk is de mediastorm die het onderzoek teweeg bracht me niet ontgaan. Radio, tv en de schrijvende pers besteedden aandacht aan de uitkomsten van het onderzoek. Ik ben geïnterviewd door het AD en door het Nederlands Dagblad om mijn verhaal te mogen doen. Spijtig genoeg besteedde het AD op zeer negatieve wijze aandacht aan het onderzoek. In dat artikel lag de nadruk op het gegeven dat het schrijfonderwijs in Nederland verbetering behoeft en de reacties (op Twitter) waren dan ook zoals verwacht. “Ja hoor, weer een onderzoek, en natuurlijk is daar dan gelijk weer een (dure) oplossing voor”, zag ik bijvoorbeeld voorbij komen.
Het artikel in het Nederlands Dagblad was veel genuanceerder en daar werd juist ingezoomd op de aanpak van de methode en wat de resultaten ervan waren.
Aan de andere kant snap ik de negatieve geluiden ook wel. Voor elk probleem is er altijd wel weer een uitgever die zich erop stort en een nieuwe methode ontwikkelt, die vervolgens voor veel geld door scholen aangeschaft dient te worden.
In dit geval ben ik natuurlijk niet geheel objectief, door onze deelname aan het onderzoek hebben we aan den lijve kunnen ondervinden hoe fijn het is om schrijflessen te geven die ten eerste door de kinderen gewaardeerd worden en ten tweede de kwaliteit van de geschreven teksten enorm verbeteren.
Onze school heeft besloten de methode aan te schaffen en daar zijn alle collega’s van de groepen 6, 7 en 8 heel blij mee!
Liesbeth Mol is leerkracht van groep 8 aan basisschool De Meent in Waalre
Geef een reactie