Meester in de klas en vele andere

Door Joost van Heel

Het schooljaar is ten einde, een tijd van bezinning en herstel. Nog nooit heb ik in juli al zoveel zin gehad om te beginnen als nu. Kom maar op met de nieuwe groep..

Precies een jaar geleden was ik onrustig, ik wilde na twintig jaar groepsleerkracht mijn kwaliteiten eens anders inzetten. Ik kwam uit bij de onderwijscoöperatie, niet vermoedend dat ik ruim een halfjaar later weer aan de deur van mijn school beukte om toch weer snel binnengelaten te willen worden. In de eerste maanden van dit schooljaar ontdekte ik dat het werken buiten de school inderdaad anders kan uitpakken dan ik gewend was. In schoolteams gooide ik wel eens een knuppel in het hoenderhok en dan kon er iets moois uit voortkomen of niet. Maar de volgende dag is het gewoon weer na de koffie de klas in. De knuppel die ik bij de onderwijscoöperatie losliet, vloog helemaal door naar de tweede kamer. Ik zat precies in de juiste periode op de juiste plek om mee te mogen helpen het onderwijs weer richting de leraar te sturen. Leraren die hier op een actieve, onderzoekende en kritische manier mee bezig waren kon ik vanuit mijn positie steunen. Samen hebben we de politiek kunnen voeden om hierin de, voor ons, goede beslissingen te nemen. We hebben de tijdgeest mee gehad. Voor mij was het avontuur halverwege dit schooljaar ten einde, het had me veel gekost.

In februari kreeg ik een flinke griep die ik niet goed heb uitgeziekt doordat ik aan het werk wilde. De gevolgen hiervan zijn nog niet helemaal voorbij. In dezelfde tijd is mijn vader ziek geworden en kon ik hem bijstaan tot hij eind mei overleed.

Dit schooljaar is voor mij als een toverbal, met hele zoete en hele bittere smaken. Dit voorbije schooljaar mocht ik iets doen voor mijn vak, met voor het eerst in twintig jaar geen eigen groep. Het volgende jaar ben ik er weer volledig voor de kinderen en mijn collega’s. In het onderwijs kunnen we in augustus altijd weer opnieuw beginnen, ik ben daar nog nooit zo blij om geweest.

Normaal heb ik er een hekel aan om in de vakantie boeken over het onderwijs te lezen. Daar denk ik op dit moment dan ook heel anders over.

Laatst heb ik drie boeken besteld om me opnieuw scherp te stellen op mijn rol als leerkracht en teamlid.

Simone van Dijk; Meester in de klas, persoonlijk leiderschap voor leerkrachten.

Wat ik al heb gelezen is wat hieperdepiep van toon. De inhoud is voor een ervaren leerkracht als een frisse douche. We weten het vaak wel, maar het is fijn om het nog eens te overdenken. De voorbeelden zijn goed, ze stemmen tot mijmeren over de eigen praktijk.

En toch ook.. heb ik nieuwe inzichten of tips gelezen.

Marleen Holtkamp; Timemanagement voor leerkrachten

Elk schooljaar begin ik weer met goede voornemens als het gaat over werkplanning. Toch werkt dit maar een week of drie, daarna is het van acht tot half zes druk zijn met…met drukte. Met dit boek hoop ik wat verder te komen, de herfstvakantie?

Ivo Mijland; De kracht van klagende ouders.

Dit boek heb ik tweedehands gekocht via bol. Het geeft een mooie analyse van verschillende soorten oudergesprekken. Ik heb al wat gelezen en het is een feest van herkenning. Het mooie van het boekje is dat het me kan leren de gesprekken meer naar de professionele hand te zetten, de grip te houden. Daarbij is het eerste doel natuurlijk dat je na een goed oudergesprek de beste kindbegeleiding kunt geven. Een onderliggend doel is dat een oudergesprek het werkplezier kan verhogen, in plaats van verlagen. Ga zitten, kopje koffie of toch liever al een biertje?

Natuurlijk ga ik niet alleen in onderwijsboeken lezen. Ik heb ook nog twee kleine kinderen die willen zwemmen, graven, voetballen en ijs eten. Dus dan kan ik ’s avonds ook wel iets anders gebruiken om in te bladeren. In een boekenhoek van een rommelwinkel in Drenthe, vond ik van Julia Blackburn het boek ‘Het laatste eiland van de keizer’. Als Napoleonlezer is dat voor mij een snoepje dat ik speciaal voor de vakantie opzij heb gelegd. Ik begrijp dat veel Napoleonkenners hun eigen leven met toppen en neergang graag vergelijken met dat van de keizer. In mijn geval mag ik, net als Napoleon na Elba, opnieuw beginnen. Alleen maak ik niet de fout dit hij beging. Ik ga weer lesgeven in plaats van knuppels gooien op plekken waar het hard kan stuiven. Ik heb nog geen letter gelezen van ‘Het laatste eiland van de keizer’. Nou vooruit, de achterkant dan. Het is een literair verhaal waarin de schrijfster me deelgenoot gaat maken van haar eigen reis naar Sint Helena. Ik ga mee.

Joost van Heel

Joost van Heel is leraar en geeft dit jaar les in groep 4. Hij was actief in de Onderwijscoöperatie maar verliet die teleurgesteld begin van afgelopen schooljaar.