“Het centrale doel van ROC-vorming is en blijft maatwerk. De WEB is zodanig ingericht dat effectieve roc-vorming onder normale omstandigheden niet anders dan per regio zal kunnen plaatsvinden. Desondanks wordt op dit moment door instellingen verkend of ook ROC-vorming op interregionaal niveau kan plaatsvinden. De wet verbiedt dit niet, maar de randvoorwaarden, (—-), zullen de ambitie om een interregionaal ROC te vormen aanzienlijk indammen, zoals ook al in antwoord op soortgelijke vragen van de fractie van de VVD is aangegeven.”
“Het is niet in het belang van de instellingen de in de WEB gehanteerde grenzen te wijzigen.”
De
gerichtheid op de regio en de taak van de ROC’s daarbinnen betekende overigens
niet dat concurrentie werd uitgesloten:
““Dat door de overheid bekostigde instellingen elkaars concurrenten zijn, acht
het kabinet binnen grenzen van redelijkheid geen bezwaar. Vraag en aanbod
kunnen daardoor nauwer op elkaar betrokken raken.”
Bovenstaande
citaten zijn afkomstig uit de discussie die in het midden van de negentiger
jaren vorige eeuw werd gevoerd rond de invoering van de Wet Educatie en
Beroepsonderwijs.
Die wet maakte het mogelijk vanaf 1996 beroepsonderwijs, contractonderwijs en
volwasseneneducatie in ROC’s vorm te
geven.
Dit jaar bestaat die wet dus 25 jaar en er valt dus een feestje te vieren.
Vraag is alleen waar dat feestje over gaat want ROC-vorming (de hoofdletters
zijn er blijkbaar later ingeslopen) als ‘maatwerk per regio’ is inmiddels
blijkbaar een achterhaald begrip.
De ‘normale omstandigheden’ zijn – vooral voor bestuurders – zodanig verdwenen
dat niet langer het primaat van de regio geldt.
Want kijk
eens naar het rijtje voorgenomen fusies:
– Friesland College en de Friese
Poort
– ROC Kop van Noord-Holland en het Clusius College (AOC)
– Horizon College en het Regio College
– Koning Willem I College en de Leygraaf
– Helicon, Wellant College en Citaverde (AOC’s).
Bezie je dit lijstje dan vraag je ja af of de titel ‘Regionaal
Opleingen Centrum’ de lading nog wel dekt.
ROC Kop van Noord-Holland/ Clusius beslaat straks het gebied tussen den Helder
en Aalsmeer, Helicon etc. heeft uitvoeringsplaatsen van Sittard tot Amsterdam.
Dan kun je toch niet meer spreken nvan ‘Regionaal’!
Elders – een column in de MBO Krant – verbaas ik mij over het moment van de
fusies. Waarom juist nu? Hebben de instellingen niet – post-corona – iets
anders aan hun hoofd? Bijvoorbeeld her-
bij- en omscholing voor werklozen of degenen die dat dreigen te worden. Een
herkenbare en kleinschalige studiecontext voor de initiële studenten die – als
puber – maar moeilijke de Corona hebben doorstaan.
Iedereen weet toch hoeveel aandacht en tijd een fusieproces kost, hoezeer het
afleidt van de ‘core bussiness’.
Een andere opmerking gold de naamgeving en het fusiejargon.
De AOC-fusie ‘Helicon, Citaverde en Wellant’ gaat ‘YUVERTA’ heten. Hoezo? Wie
bedenkt zoiets en hoeveel geld kost het niet om de naam te vestigen, de logo’s
te wijzigen en de alumni te informeren.
Dergelijke fusieprocessen – begeleid door externe consultants – leveren ook een
merkwaardig nieuw jargon op: de mening van de medewerkers wordt gemeten via de
zgn. ‘peilstokanalyse’.
Als ware zij een motorblok waarvan de peilstok (en wellicht een rood lichtje)
aangeeft of de fusiemotor gesmeerd voortgang vindt.
Maar mochten zij (het personeel) iets op te merken hebben dan is het daartoe
dienende e-mailadres ‘Nextlevel@—’ alsof je deel uitmaakt van een
computerspelletje!
Tenslotte :
als je de websites van de betrokken ROC’s mag geloven en vooral de nieuwsberichten over de ophanden
zijnde fusies dan valt een tweetal zaken op.
In de eerste plaats is er sprake van een zekere dubbelhartigheid. Aan de ene
kant wordt er nadrukkelijk gewezen op de onvermijdelijkheid van de voorgenomen
fusie.
De ontwikkelingen op de arbeidsmarkt, de digitalisering, de vergrijzing en de
noodzaak van een leven lang ontwikkelen’ maken de fusies welhaast
onvermijdelijk. Doorpakken nu anders zijn we te laat !
Aan de andere kant verloopt een en ander ook op kousenvoeten: “een vooronderzoek
naar een mogelijke (vergaande) samenwerking.” (citaat Friesland College).
Dus vooral niet te snel, niet te absoluut en niemand voor het hoofd stoten!
Het is van tweeën één: of het is een onomstotelijke noodzaak die geen uitstel duldt óf het is een zoekproces waarin alle opties nog op tafel liggen.
We gaan het zien over een paar jaar!
Maar ik voorspel u: de laatste optie (stop zetten proces) zal nergens gerealiseerd worden.
De Wet Educatie en Beroepsonderwijs zal wel blijven bestaan maar de term ROC is aan enige erosie onderhevig!
Haye van der Werf
Oscar Huizingh
De fusie tussen ROC Kop van Noord-Holland en het Clusius College is er nu juist op gericht om die regionale verankering in stand te houden. De beide organisaties kenmerken zich door kleinschalige locaties door heel het verzorgingsgebied en dat blijft zo.
Het zijn beide gezonde organisaties en fuseren is nu nog geen noodzakelijkheid, maar over een aantal jaren zou het zomaar kunnen dat de organisaties dan gedwongen moeten fuseren met als risico een centralisering van opleidingen waarbij de regionale verankering wegvalt.
Overigens leidt het fusieproces er niet toe dat het ten koste gaat van andere uitdagingen.
Haye van der Werf
Geachte heer Huizingh
Dank voor uw reactie.
Laat ik voorop stellen dat ik niet twijfel aan de goede bedoelingen van de Raden van Toezicht en de bestuurders van de beide instellingen.
Maar ‘goede bedoelingen’ zijn niet altijd een garantie voor succes en realisatie van hetgeen werd beoogd.
Dat laat 25 jaar WEB ook zien. In dat kader is natuurlijk veel bereikt maar ook veel is niet gelukt.
Of het nu gaat om de inburgering, het contractonderwijs of de her-, bij- en omscholing.
In veel gevallen is het gebleven bij goede voornemens en dat geldt ook het streven aan te sluiten op de behoeften van de regionale – vaak zelfs plaatselijke – arbeidsmarkt.
Zie ook dit gesprek: https://youtu.be/9Ryi4gUgVjo
Misschien in sommige opzichten wat overtrokken – zoals wel vaker bij BON – maar bevat ook interessante observaties.
Juist ‘gezonde organisaties’ zouden nu alle energie moeten richten op de ‘post-corona’ uitdagingen.
Dat vergt al energie genoeg.
En wat over ‘een aantal jaren zomaar zou kunnen’ valt m.i. in de categorie: “een mens lijdt het meest door de het lijden dat hij vreest maar nooit op komt dagen”
Haye van der Werf
admin
Saskia Licht
Helemaal mee eens. Op LinkedIn las ik alleen maar juichende reacties op de fusie van de aoc’s, en leek het alsof ik de enige was die nogal wat bedenkingen had. Nog niet genoemd, maar stel dat je als docent groenvoorziening, of veehouderij, een conflict met je school hebt, dan kun je nergens meer terecht. College van Bestuur dat letterlijk en figuurlijk steeds verder van de werkvloer afstaat, lijkt me ook geen voordeel.
Verder maakten we hier thuis altijd de volgende “grap” : nog één fusieronde en we zijn terug bij af, de rijksscholen uit de vorige eeuw, maar met dit verschil dat studenten en docenten afhankelijk zijn van de luimen van een CvB.
admin
Marian Kollenveld
Zou het niet zo kunnen zijn dat degenen die nu de tijd hebben om zich met nieuwe fusies bezig te houden (net als bij de vorige fusies) zich ver kunnen houden van het gewone gedoe met corona en onderwijs en leerlingen enzo? (en dus denk ik eigelijk helemaal niet nodig zijn ?) Welke politieke partij pakt dit nou eens op?