Afgelopen schooljaar gingen schoolreisjes, excursies, schoolkampen, werkweken of studiereizen naar Rome, Parijs, Londen of Berlijn in veel gevallen niet door vanwege corona. Dat is heel jammer voor zowel leerlingen als leerkrachten. Een extra gemis? Iedereen heeft wel herinneringen aan bijzondere trips met leerlingen of ooit zelf als leerling. Het was een tijd waarin Covid nog niet bestond.
Deze zomer vragen wij jullie bijzondere herinneringen als leerling of leerkracht aan schoolreisjes, werkweken en wat dies meer zij met ons te delen? Wie terugkijkt in de tijd bevindt zich al gauw op een pad van mooie herinneringen. Schreef iemand niet in Trouw dat je veel leert van deze onmeetbaar belangrijke zaken tijdens schoolreisjes en werkweken?
Van dure reisjes zoals nu soms was geen sprake. Eind jaren ’50 gingen we naar de Efteling , die nog niet zolang bestond. Met zijn Roomsche roots was het voor de katholieke jongensschool waar ik op zat bij uitstek een plek om naar toe te gaan op schoolreisje. Dagen ervoor was iedereen al nerveus. Het aantal attracties was nog zeer beperkt. Er was een sprookjesbos met een fakir die op een tapijtje van links naar rechts zweefde. Waardeloos vonden we. Je hoefde niet eens goed te kijken om de ijzeren kabels die het kleedje in de lucht hielden te zien.
Er was een stoomcarroussel en een meertje waar je kon bootje varen (roeien) en een stoomlocomotiefje met wagons dat rondjes reed door het park en voor wie wilde waren er traptreintjes. Voor bijna alle attracties moest je een kaartje hebben. Of je die normaal moest kopen weet ik niet meer. Broeder Justianus, onze meester en schoolhoofd, had een pak vol kaartjes en als je bij hem in de buurt was deelde hij die gul uit. Prachtig was de speeltuin met een onmetelijk hoge glijbaan waar je met een matje vanaf mocht glijden. Iedereen had boterhammen mee en wat kleingeld voor een patatje. Tegen vier uur werden de leerlingen van de Sint Cornelisschool uit Amsterdam verzocht zich naar de bussen te begeven. Uiteraard ontbraken er dan enkele leerlingen. Hun namen werden vervolgens omgeroepen en na enige tijd kwamen zij deemoedig en drijfnat aangeslenterd. Ze waren tijdens het bootjevaren, of beter gezegd botengevecht, in het water gevallen. We waren geen lieverdjes, die jongetjes uit de Pijp.
Tijdens ons laatste schooljaar gingen we vijf dagen op werkweek. Voor sommige kinderen de eerste maal dat men enige dagen van huis was. We gingen naar een ‘werkweekhuis’ in Ankeveen. Op Tommy Bleijswijk na was iedereen op tijd bij de school in de Lutmastraat. De bus vertrok uiteindelijk zonder Tommy. Later op de dag, nadat we ons op de slaapzalen hadden geïnstalleerd, kwam Tommy aangewandeld. Handen in de zakken en met een bruin leren jasje aan. Iedereen wilde weten hoe hij ons had bereikt. “Oh niks bijzonders, ik heb gelift”, sprak hij opgewekt. Aangezien geen van de ouders een auto bezat leek dat me niet onwaarschijnlijk.
Jan Lepeltak
Stuur jouw bijdrage naar info@komenskypost.nl of voor vragen j.lepeltak@komenskypost.nl
Geef een reactie