Jongens en meiden van 13 jaar die tijdens de informaticales druk bezig zijn hun eerste games te ontwikkelen. Je ziet het weinig op een VO-school. Wel in het tweede jaar van de Codeklas van het Amsterdamse Metis Montessori College. Hakan Akkas geeft op zijn vriendelijke, rustige manier al jaren informatica. Vandaag is er een gastles die gegeven wordt door Jurre Kuilder. Jurre is ontwikkelaar bij de stichting Hoi Dokter. Men richt zich daar op de ontwikkeling van zowel digitale als fysieke producten die helpen bij de voorbereiding, begeleiding en verwerking van medische trajecten van jonge kinderen. Kinderen die naar het ziekenhuis moeten kunnen dan door middel van een game enigszins vertrouwd raken met wat hen te wachten staat.
Jurre geeft een inleiding op de gebruikte ontwikkeltaal ‘Unity’ voor scripts in bijvoorbeeld games. Na een inleiding stelt Jurre leerlingen in de gelegenheid vragen te stellen. De gastles wordt door vijfentwintig leerlingen, waaronder zes meisjes, geconcentreerd gevolgd. Een enkele leerling geeft aan dat hij liever direct met Java werkt en dan alle scripts voor interactie zelf ontwikkelt.
Het is de bedoeling dat de game op een mobieltje werkt. Een van de leerlingen is al vrij ver (dit is niet de eerste les in ‘Unity’). Jurre vraagt of hij het goed vindt als het mobieltje van de slimme leerling wordt doorgegeven, zodat ook anderen kunnen kijken hoe het eruit ziet. Dit leidt wel tot enig rumoer in de klas. Je mobieltje zomaar afgeven, oei…
Jurre is duidelijk onder de indruk van wat sommige leerlingen al hebben klaargespeeld. Een van de beste leerlingen blijkt voor wiskunde slechts zesjes te halen; toch geeft Hakan aan dat hij voor zijn programmeerwerk hogere wiskunde gebruikt. Jurry stelt dat dit feitelijk het niveau van tweedejaars informatica is.
Na de les vertelt Hakan dat Metis verschillende stromen kent. Er is het technasium, de stroming informatie en communicatie met daarin Codeklas en het reguliere havo-vwo programma. Metis is duidelijk een multiculturele school waar geen enkele groepering domineert. We zien enkele meisjes met hoofddoeken, maar ook gemiddelde Hollandse jongens en meisjes. Men behandelt elkaar met respect, voor zover ik dat kan beoordelen. Overigens ben ik meerdere malen op Metis geweest, een school met in het verleden een door sommige ouders gesuggereerde vermeende relatie met de Gülenbeweging. Mij is daar niets van gebleken. De school, de sfeer, de docenten en de leerlingen maken een prettige relaxte indruk.
Er zijn masterclasses programmeren, ontwerpen en wereldburgerschap. Na het vragenrondje spreekt men af dat Jurre over een maand terugkomt voor de presentatie van de eerste Hoi dokter games.
Een maand later bezoeken we Metis wederom, ditmaal voor de presentaties. Midas, Israh en Pleun bootsten een receptie van een ziekenhuis na. Ook Jolie Coeur, Daniel en Thijs laten hun game rond een ziekenhuisreceptie afspelen. Bij Issam, Ryan en Jelle gaat het om een operatie. De speler moet verschillende attributen zoeken en naar de goede plek in operatiekamer slepen. Ook de digitale knuffelbeer speelt een belangrijke rol in het spel. In de game van Jelmer, Otto en Abbe gaat het om een kind waarvan de amandelen worden geknipt.
De verschillende producten worden besproken. Nog niemand is echt klaar. Er is sprake van werk in uitvoering met prototypes en zogenaamde Mood boards.
De roboticaleerlingen van Hakan doen het goed. Als team TokyoMetis namen leerlingen deel aan een evenement in Tokyo. Leerlingen bewaren hun producten in een portfolio. Naast het reguliere lesgeven begeleidt Hakan in zijn vrije tijd ook een zogenoemde Coderdojo waar kinderen, vaak op zaterdag (digitaal) knutselen met onder andere de programmeertaal Scratch.
Bij CoderDojo kunnen kinderen van 7 t/m 17 jaar leren programmeren. Dit wordt helemaal gratis verzorgd door vrijwilligers! Ben je ouder en geïnteresseerd? Word dan mentor bij een Dojo of start jouw eigen CoderDojo!
Jan Lepeltak
Geef een reactie