Tevreden

Het is bijna Kerstmis en traditioneel hoort daar een kerstvertelling bij.  In KomenskyPost delen we de komende dagen herinneringen aan de tijd rond kerst . (Oud)-docenten delen hun verhaal.  Vandaag deel 2 

Door Pascal Cuijpers

Een tijdje geleden was er een programma op tv dat ‘Nederlandse Hollywoodvrouwen’ heette. Daarin lieten stinkend rijke Nederlandse vrouwen zien hoe ze in Hollywood wonen en leven. Zij hadden duidelijk geen last gehad van een recessie, sterker nog, waarschijnlijk dachten ze bij dat woord aan één of ander nieuw soort Botox, die net zo lang zal werken als dat een recessie kan duren. Deze mevrouwen waren de hele dag bezig met hun uiterlijke verschijning en leken daar soms enorme stress van te ondervinden. Ik heb dit programma zo’n anderhalve keer gezien.

Tijdens deze anderhalve uitzending die ik heb gekeken, vroeg ik me af hoe mijn voormalige hospita hier naar zou hebben gekeken. In mijn studententijd heb ik een jaar bij haar een kamer gehuurd. Ze heette Annemieke. Annemieke was letterlijk in alles het tegenovergestelde van de Nederlandse Hollywoodvrouwen. Ze lette op de kleintjes, maar zat niet krap bij kas. Annemieke was een erg tevreden mens. Tevreden met de dingen die ze had en het leven haar bood. Ze was een vrouw die nog intens kon genieten van een kop thee met een koekje erbij. Daar verheugde zij zich op. De Nederlandse Hollywoodvrouwen uit de tv-serie kunnen zich nog maar op weinig verheugen. Ze hebben alles al, of hebben alles al gedaan voor hun dertigste.

Annemieke had ook geen eigen kapper of stylist die op elk moment van de dag klaar stond om het ultrahippe kapsel te modelleren volgens de laatste Leco-trend. Nee, ze ging eens per jaar zelf met de tondeuse door het haar. Lekker makkelijk en goedkoop. Meubels, kleding en andersoortige luxe-artikelen waren voor haar overbodig. Ze was blij en tevreden met kleine dingen en dierbare mensen om haar heen. Haar inleving en interesse was groot. Elke dag vertelden we elkaar tijdens het avondeten hoe de dag was verlopen. Voor de kerst van 1996 had ik een zelfgemaakte kerstkaart onder haar deur doorgeschoven. Deze kaart heeft ongeveer vier maanden op de vensterbank gestaan. Zoveel waarde hechtte ze aan mijn eigengemaakte, creatieve kerstwens. De kerst erna, ik woonde inmiddels niet meer bij haar op een kamer, stuurde ik haar ook een kaart. Geen zelfgemaakte dit keer, maar een zelfgekochte. Ik kreeg geen kaart terug. Enkele weken later wel een rouwbrief. Annemieke was overleden.

Dit jaar zou Annemieke 69 jaar zijn geworden. Ik denk nog geregeld met tevredenheid terug aan de tijd dat ik bij haar woonde. Ze was een voorbeeld voor veel mensen. Want wat de meeste Nederlandse Hollywoodvrouwen op tv maar moeilijk lijken te vinden, had Annemieke allang gevonden. Ze was tevreden.

Pascal Cuijpers is docent beeldende vorming, faalangstreductietrainer en onderwijspublicist. Hij schrijft columns en opinies voor diverse landelijke dagbladen en voor de onderwijssites van de Nationale Onderwijsgids en Het Kind. In oktober 2015 verscheen zijn educatieve scheurbundel ‘200 Dagen School & Scheuren!’ en in juni 2016 zijn onderwijsboek ‘Leraren hebben meer vakantie dan mensen die werken’. Hiervoor maakte hij een selectie van vijftig columns en korte verhalen die hij schreef over het onderwijs (beiden bij uitgeverij Quirijn).