“Niks te verbergen, okay, maar wat te beschermen?”

Dat het digitale tijdperk voorbij is, is inmiddels wel duidelijk. We zijn al een tijdje onderweg in het informatie tijdperk en dat gaat net zoals de voorgaande wisseling van eerdere tijdperken eigenlijk ongemerkt voorbij totdat het ineens zo ver is. Informatie is goud waard. Zoveel dat supermarkten, bouwmarkten en dergelijke korting geven zolang ze maar mogen registreren wat en wanneer er gekocht wordt door u als consument. Google, Facebook, de daaraan gekoppelde WhatsApp, Twitter, sport Apps met looproute en hartslagmeting, het zijn allemaal bronnen van informatie die we gewoon vrijwillig aan servers in Amerika afstaan. Vrijwillig, zonder vragen, met aandeelhouders als controleurs en commerciële toezichthouders. Zelfs DNA sturen we vrijwillig op naar databanken voor stamboomonderzoek.

Wat zou het probleem dan kunnen zijn met dataverzameling zoals deze wordt uitgevoerd in de sleepwet? Gecontroleerd door een commissie in de  Tweede Kamer, met regels die ook weer gecontroleerd en getoetst worden. Wat zou het probleem kunnen zijn? Ik heb niks te verbergen,…. maar heb ik iets te beschermen? Had een grote bevolkingsgroep in de jaren ’30 iets te verbergen? Hun namen en adressen stonden keurig in een kaartenbak toen de regering zich verplaatste naar Engeland en een andere “regering” die plaatst innam.  Zij hadden niks te verbergen. Mijn stemadvies aan leerlingen,….. lees partijprogramma’s, vul verschillende stemwijzers in en maak gebruik van je stemrecht. Wat ik zelf stem? Er zit niet voor niks een gordijn om het stemhokje.

Antoine Timmermans

Antoine Timmermans is als adviseur verbonden aan het Ministerie van Veiligheid en Justitie en als adviseur aan het Ministerie van Defensie. Daarnaast geeft hij les aan een ROC in de vakken Beveiliging en Handhaving en Toezicht.