Mijn vakantie is al weer een week onderweg. Dit jaar weer eens de caravan van stal gehaald en neergestreken op een heerlijke kleine camping in het meest westelijke puntje van Zeeuws-Vlaanderen. De rust, de boeiende en mooie omgeving en het uitzonderlijk mooie weer hebben ons doen besluiten nog even niet door te trekken naar Frankrijk. Vlaamse steden, Het Zwin, het strand, de tv en lieve madam in café Buitenlust en de stapel boeken maken het onzinnig al verder te trekken naar het zuiden.
Ik heb, toen de benen en de conditie nog top waren, de nodige bergwandelingen gemaakt. Tot boven de boomgrens in de Alpen geklommen. Mijn mooiste tocht was de Chemin de la liberté, een vluchtroute in WOII voor geallieerde piloten vanuit Saint-Girons in de Ariège in Zuid-Frankrijk in vier dagen over de Pyreneeën – met overnachtingen in mijn minitentje – naar Esterri d’Aneu in Catalonië. Herinneringen aan mijn tochten kwamen terug bij het lezen van De acht bergen van Paolo Cognetti. Het Italiaanse Alpengebied ten noorden van Turijn vormt het decor van dit meeslepende boek. Maar meer nog dan het landschap gaat het ook over vriendschap en de vader-zoon relatie. Hoewel ik geen snelle lezer ben heb ik dit deels autobiografische boek in mijn eerste vakantieweek in één ruk uitgelezen. Ik wil nu ook het pas verschenen De buitenjongen van Cognetti lezen.
Mijn vakantie eindigt deze zomer weer in de Argonne in noordoost Frankrijk waar de eerste wereldoorlog dit jaar honderd jaar terug eindigde. Een prachtig gebied met nog steeds indrukwekkende herinneringen aan de ‘Grande Guerre’. Verdun en omgeving, de Route Sacré en de vele indrukwekkende oorlogsbegraafplaatsen. Maar nu ik toch tegen Vlaanderen aanzit heb ik Oorlog en Terpentijn van Stefan Hertmans in mijn boekendoos gezet. Hertmans beschrijft in deze autobiografie de herinneringen aan en van zijn grootvader. Van hem kreeg hij de volgeschreven cahiers. Herinneringen aan het armoedige volksleven in Gent eind 19e en begin 20e eeuw. Maar grootvader Urbain Martien beschreef ook zijn vreselijke herinneringen als soldaat aan het Vlaamse front, de ondergelopen loopgraven van de IJzerlinie tijdens de Grote Oorlog. Een derde deel van het boek gaat over een dramatische wending in Urbains leven na WOI. Hertmans kreeg de cahiers in 1981 in bezit, maar besloot er pas dertig jaar later dit boeiende en mooie boek van te maken.
Nadat ik twee jaar terug Indonesië bezocht is mijn interesse voor Indonesië en de geschiedenis van deze voormalige kolonie enorm gegroeid. Tijdens onze reis over Java bezochten we onder andere de geboorteplaats van mijn schoonmoeder. Hoewel zij inmiddels overleden is ontmoeten we nog regelmatig haar vrienden, tachtig- en negentigjarigen, uit haar Indische jaren. Heerlijk om af en toe in die sfeer van ‘Tante Lien’ de verhalen uit ‘de Oost’ te horen vertellen. In het boek De Tolk Van Java echter verhaalt Alfred Birney over heel andere herinneringen. Aan zijn door hem gehate vader, geboren in Nederlands-Indië en daar opgegroeid tijdens de Japanse bezetting en de politionele acties. Een keiharde traumatische familiegeschiedenis waar ik snel aan ga beginnen. Opnieuw een autobiografie.
Naast deze aangrijpende boeken wil ik ook verstrooiing. Afgelopen jaar kocht ik Wij Van De HBS door Roelof Bouwman en Henk Steenhuis. Tussen 1864 en 1974 gingen honderdduizenden jongeren naar deze vorm van middelbaar onderwijs. Je werd er voorbereid op een universitaire studie of een leidinggevende maatschappelijke carrière. Ook de kweekschool werd de vervolgopleiding van veel HBS’ers. Ik ben zelf ook van die tijd en ben benieuwd naar beschreven feiten, beelden, gebeurtenissen en anekdotes van BN’ers die me bekend zullen voorkomen.
Vandaag liep ik toevallig langs Stripwinkel Beo aan de Oude Vaartplaats in Antwerpen. Ik kon het niet laten even naar binnen te gaan. Ik zag niet eerder zo’n imponerende hoeveelheid strips, nieuw en 2e hands, uiterst ordelijk gepresenteerd. Ook achtergrondinfo en memorabilia. Ik zag er 2e hands die ik zelf ook bezit met prijskaartjes …. De vriendelijke winkelbediende vertelde mij dat er ook wordt ingekocht, dus mogelijk ga ik er nog eens heen met wat bij mij thuis stilstaande titels. Wie weet. Uiteindelijk heb ik me weten in te houden en kocht slechts twee (nieuwe) classic uitgaven van Buck Danny Classic door Arroyo, Marniquet en Zumbiehl. Lekker voor tussendoor!
Tot slot zit ook in de boekendoos de gids Tour De France 2018. Want na het WK voetbal wil ik nu, tussen al het lezen en andere uitstapjes door, dagelijks goed voorbereid zijn wanneer ik via het overal doorgedrongen wereldwijde web door de oortjes van mijn smartphone ’s middags Radio Tour beluister.
Gerard Wegman
Is redacteur van KomenskyPost en was leraar basisonderwijs.
Geef een reactie