Hoe persoonlijk is politiek? Mijn Asschermomentje.

Jan Lepeltak

Is politiek ook altijd persoonlijk? Moeilijk te beantwoorden, in ieder geval spelen persoonlijke elementen en ervaringen een rol. Zo ook in mijn geval bij zelfverklaard kandidaat-premier Lodewijks Asscher. 

In 2010 organiseerden wij een evenement bij de Universiteit van Amsterdam dat bij scholieren de aandacht moest vestigen op het belang van een keuze voor een bèta-studie.

Het leek ons een goed idee om de toenmalige Amsterdams wethouder voor economische zaken Lodewijk Asscher uit te nodigen voor een panelgesprek met onder andere de president-directeur van de NS, over het belang van Amsterdam als digitale kennisstad, een doel dat de gemeente tot een van haar speerpunten had verheven. 
We schreven de wethouder aan met een uitnodiging tot deelname. Er kwam geen antwoord, ook niet na enkele reminders. Vervelend en slordig, maar goed, de wethouder heeft het druk en sommige zaken zijn kennelijk niet goed geregeld op het stadhuis. Daarom besloot ik een discussie-avond in de zaal van de gemeenteraad in de Stopera bij te wonen. Ik vermoedde dat onze wethouder voor EZ daar ook aanwezig zou zijn. En inderdaad hij was er. Na de bijeenkomst sprak ik hem aan, wees hem op onze uitnodiging. Ik gaf hem mijn visitekaartje en vroeg hem met klem om te reageren of hij wel of niet zou komen, de datum naderde tenslotte. De heer Asscher verzekerde me dat hij binnen een week zou reageren. Dat deed hij ook, maar niet naar mij toe. Wel naar de universitaire bestuurders. Ruim een week later vernam ik dat de decaan van de faculteit razend was. Er bleken protocollen te zijn voor het uitnodigen van gemeentebestuurders. Dat moet via de decaan, het college van bestuur en het kabinet van B&W. Het project waar de bijeenkomst deel van uitmaakte betrof overigens een extern project waarvan de UvA slechts penvoerder was. 

Mijn opdrachtgever en directeur van het toenmalige AMSTEL-instituut, prof. dr. Ton Ellermeijer, reageerde heel laconiek. Hij kende deze afspraken ook niet. Hoe dan ook, wij moesten het verzoek aan Asscher van de decaan helaas intrekken. Jammer ook dat Asscher niet even naar mij had gereageerd. Dat was wel zo sympathiek over gekomen.