De ervaringen van een geregistreerde
Al vanaf 2012 ben ik geregistreerd leraar. Inmiddels met pensioen sinds 2015. Ik heb de kinderziektes meegemaakt. Een melding bij de helpdesk leidde er toe dat ik nu volleerd bartender ben en ook ergens bekend ben met de vishandel. Ik had een fout gemeld en ik neem aan dat het toen misging. Om uit te proberen of ik bewijzen kon toevoegen, wat op enigerlei moment niet lukte, heeft men ergens in de krochten van het register als vingeroefening andere documenten toegevoegd. Ik heb nooit een duidelijk antwoord gekregen hoe dit mogelijk was. Wel diverse mailtjes met tussenpozen van enkele maanden dat het probleem gemeld was .
Denk nou niet, dat ik een tegenstander ben. Helemaal niet. Zoals gezegd ben ik al jaren bekend met het register. Dat zeggen artsen ook als je een ziekte hebt; is bekend met. Een eufemisme voor iets wat je liever niet in je kennissenkring hebt. Ik ben er eigenlijk wel trots op dat ik in het register sta. Alhoewel, toen ik in 2013 genomineerd was als Leraar van het Jaar en men bij het laatste selectiegesprek vroeg waar mijn nascholing dan zichtbaar was, bleek mijn antwoord niet sterk genoeg: ”In het Lerarenregister.” Men keek enigszins verbaasd. Nu snap ik dat wel, want het merendeel van de docenten schijnt onwetend te zijn over het bestaan. Mogelijk de jury ook. Men doelde eigenlijk op een praktijkbeschrijving. Nou ja, dat hoort toch ook in het lerarenregister te staan! Wat heb je nou aan een bezoek aan de IPON als je er niks mee doet? Ik bedoel maar. Oh ja, je krijgt er inspiratie van. Van die inspiratie krijg ik tegenwoordig transpiratie. Angstzweet wel te verstaan. Waar gaat het heen met de professionalisering als er voor een docent geen hangertjes zijn waaraan deze zijn vorderingen aan kan ophangen. Ik zie de paniek al voor me van menig docent bij het lezen van de opdracht: Wat is de relevantie van uw professionaliseringsactiviteit? Ik meen het nog steeds, dat ik blij ben dat ik me geregistreerd heb. Een kakofonie aan activiteiten kan ik er kwijt. Intervisie met collega’s, het bijwonen van de presentatie van de resultaten van de Denktank, het online volgen van een onderwijsavond in de Balie, het bijwonen van het Lerarencongres, overleg met vakdocenten via Facebook, de presentatie van een boek over onderwijs, een conferentie over ICT in de klas. Raad maar eens, waar ik een certificaat van heb gekregen. Het wordt pezen als ik voldoende certificaten wil vergaren, want daar gaat het toch om? Certificaatje hier, bewijsje daar. Ogenblik, ik maak even een cocktailtje. Goed voor de inspiratie. Ben tenslotte gecertificeerd bartender. Ik zou niet meer anders willen, want Cruijf wist het al. Elk nadeel heb zijn voordeel. Proost! Dat bartender hou ik erin. Handig is zo’n lerarenregister ook als je een dagje ouder bent. Werken tot je 68ste wordt normaal. Hoef je tenminste al die professionalisering niet meer te onthouden. 160 Uur in vier jaar tijd memoriseren. Gelukkig hebben we het Lerarenregister.
Ankie Cuijpers
redacteur Komenskypost, oud-lerares Duits
Geef een reactie