De telefoontas in mijn klas

Door Arnoud Kuijpers

Sinds het begin van dit schooljaar heb ik een telefoontas in mijn lokaal hangen. De tas heeft dertig vakjes waarin de mobiele telefoons van mijn leerlingen veilig opgeborgen moeten worden. Nu de eerste paar lesweken erop zitten (leerlingen hebben op dit moment toetsweek), lijkt het me een goed moment om haar te evalueren. Waarom heb ik de tas opgehangen? Welk effect heeft het in mijn klas? Werkt het? En natuurlijk: wat vinden mijn leerlingen ervan?

Waarom een telefoontas?

Vanaf mijn allereerste les na de zomervakantie heb ik mijn leerlingen uitgelegd waarom ik denk dat het goed is om de telefoontas te gebruiken. De afleiding van een mobiel is groot en het heeft een verslavend effect. In mijn ogen kunnen ze mijn lessen beter volgen als hun telefoon niet in de buurt is. In Nederland gaf ik de laatste twee jaren naar grote tevredenheid van mij en mijn leerlingen les met de telefoontas. Omdat ik vorig schooljaar op Aruba merkte dat de leerlingen nét zo verslaafd zijn, leek het me een goed idee om de tas ook hier te introduceren.

Begrijp me niet verkeerd, ik ben voor het gebruik van mobieltjes in de klas. Ik ben een groot voorstander van educatieve apps die de lessen aantrekkelijker en beter kunnen maken. Maar ik denk ook dat het onderwijs de taak heeft om leerlingen te leren omgaan met hun telefoon. En dat betekent soms: wegleggen dat ding! Uit steeds meer recente onderzoeken blijkt dat de afleiding van een mobiele telefoon in de klas enorm schadelijk kan zijn voor de leerprestaties. De mens is niet gemaakt om te multitasken. Zo bleek uit onderzoek dat leerlingen die mobieltjes in de les gebruikten 1,5 punt (op tienpuntschaal) lager scoorden voor hun toetsen, ten opzichte van leerlingen die dat niet deden.

Ik merk dat mijn leerlingen veel geconcentreerder in mijn les zitten als ze geen mobiel dicht bij zich hebben.

Ik merk dat mijn leerlingen veel geconcentreerder in mijn les zitten als ze geen mobiel dicht bij zich hebben. Er is simpelweg geen afleiding. Er heerst een bepaalde rust en daardoor is er een goed leer- en werkklimaat. Natuurlijk heb je leerlingen die eraan proberen te ontkomen, maar toch houd ik vol. Ik leg hun opnieuw het nut van de telefoontas uit. Soms heb je een slimme leerling die een rekenmachine of alleen zijn telefoonhoesje erin doet, maar daar zie ik de lol wel van in. En als een telefoon afgaat? Dan neem ik op! Ik heb al een paar leuke gesprekken met de vader of moeder van een leerling gehad.

Hun ervaring

Inmiddels heb ik in al mijn klassen gevraagd wat ze ervan vinden. En, wat denk je? Ongeveer 9 op de 10 leerlingen is erg positief: “Meneer, ik let echt veel beter op”, “Je kunt je veel beter concentreren in de les” en “Het is fijn om niet afgeleid te zijn”. Ze zien dus blijkbaar bijna allemaal de voordelen van de tas. Een enkeling vindt de tas vervelend omdat ze graag met muziek wil werken, en dat kan in mijn lessen dus niet meer. Opvallend is echter dat op mijn vraag of de tas in andere klassen zou moeten hangen, vrijwel iedereen direct “nee” zegt! Leerlingen geven aan dat veel lessen saai zijn en dat hun mobiel het nog enigszins dragelijk maakt.

Toch zou ik het goed vinden als in alle klaslokalen op school de telefoontas opgehangen zou worden. Ik denk dat ze een enorm effect kan hebben op de algehele prestaties van leerlingen, maar ook op de gegeven lessen van docenten. Zij kunnen hun mobiel namelijk ook niet meer gebruiken. Het beste is als deze lijn doorgetrokken wordt naar de thuissituatie. Mijn advies aan ouders is daarom dan ook: geen mobiel, laptop of tablet in de slaapkamer, want dat zorgt er echt voor dat sommige leerlingen doodmoe in onze lessen verschijnen.

Al met al zijn mijn leerlingen en ik dik tevreden over de telefoontas. Of dat ook echt effect heeft op hun resultaten, zal na deze toetsweek blijken.

Arnoud Kuijpers werd in 2015 uitgeroepen tot beste docent Nederlands.  Hij publiceerde op KomenskyPost al eerder veel gelezen artikelen over onderwijs, integratie en het leven op Aruba, waar hij samen met zijn vriendin sinds dit jaar woont. Dit blog is deze week ook gepubliceerd in de Amigoe, de krant van Aruba.