Arnoud Kuijpers in de problemen met Arubaanse columns

Arnoud Kuijpers, onze blogger op Aruba, stopt met zijn columns voor het dagblad Amigoe. Zijn columns hebben de toorn opgewekt in zekere Arubaanse kringen.  Zijn vrijheid om te schrijven over de zaken die hem bezighouden wordt beknot, goede reden voor hem om er mee te stoppen. Dat betekent niet dat hij stopt met zijn blog voor KomenskyPost.

Het is eigenlijk te gek voor woorden dat deze enthousiaste en gedreven docent niet meer vrijuit kan schrijven.  Hij vond het onrechtvaardig dat zijn leerlingen eindexamen moeten doen in wat voor hun een tweede taal is, namelijk het Nederlands. Daarmee haalde hij de woede op zijn hals van enkele Antilliaanse onderwijsbobo’s. Wie denkt deze snotneus wel dat hij is?  [link] Zijn vrijmoedige, maar altijd respectvolle artikelen, gingen sommigen kennelijk te ver, waardoor zelfs zijn baan op het Colegio San Nicolas in gevaar kwam. In plaats van dat men blij is met deze leraar Nederlands van het jaar wordt Arnoud nu zwaar onder druk gezet. Onbegrijpelijk en eigenlijk ongehoord. We citeren uit zijn column die overigens alleen op zijn Facebookpagina te lezen is en niet meer wordt gepubliceerd in de Amigoe.

Mijn intentie is altijd om op een respectvolle manier met mensen het gesprek aan te gaan. Ik zoek geen ruzie, ik zoek reële oplossingen.

“Afgelopen zondagavond had ik mijn column voor deze week geschreven. Het schrijven van een column kost mij altijd veel tijd”. Voordat mijn geschreven tekst in de krant komt, zijn er al enkele versies aan vooraf gegaan. De feedback van anderen vind ik belangrijk en maakt mijn teksten veel beter. De column die u nu leest, is niet  de column die ik zondagavond naar de redactie van de krant wilde sturen. Ik heb besloten die column niet te publiceren, omdat sommige mensen het nadrukkelijk hebben afgeraden. (…)

Juist een column leent zich er goed voor om met een kritische blik naar de samenleving te kijken. Opbouwende kritiek maakt een samenleving beter, niet slechter. Maar het mag niet ten koste gaan van mijn baan.  (…) Mijn intentie is altijd om op een respectvolle manier met mensen het gesprek aan te gaan. Ik zoek geen ruzie, ik zoek reële oplossingen.

 Maar wat nu? Als ik niet meer alles kan opschrijven wat ik denk, kan ik beter stoppen met het schrijven van deze columns. Misschien is dat wel de enig juiste beslissing. Ik zou het jammer vinden, want ik heb er veel plezier in. Daarnaast verdient onderwijs een vaste plek in de krant te hebben, het is namelijk de steunpilaar van een samenleving. Onderwijs is de toekomst van een land en daarom ontzettend belangrijk. Mijn grote voorbeeld Nelson Mandela zei ooit: ‘Education is the most powerfull weapon which you can use to change the world.’  Daar ben ik me elke dag bewust van.

 Hoe nu verder? Ik ga met de redactie van deze krant in gesprek.  Moet ik doorgaan of niet? Stel dat dit mijn laatste column is, dan zou ik graag willen meegeven dat vertrouwen in mensen een van mijn belangrijkste waarden in het leven is.  Dat vertrouwen is er in de wereld, en dus ook op Aruba, te weinig. Ik heb het idee dat op Aruba niet iedereen vrijuit kan praten. Mensen letten heel goed op wat en tegen wie ze iets zeggen. Dat heeft soms met de politiek te maken, maar ook met het feit dat dit mooie eiland een dorp is. Iedereen kent iedereen en dat verhoogt de kans op roddels. Laten we vanuit liefde handelen, iedereen een eerlijke kans geven en beginnen met elkaar meer te vertrouwen.”

Aldus Arnoud, die besloten heeft voorlopig wat onder de radar te blijven. Hij houdt van zijn werk en van zijn leerlingen en het zou een groot verlies zijn als hij die geen les meer kan geven. Arnoud blijft zijn blogs voor KomenskyPost schrijven, alleen voorlopig wat minder frequent. Bij ons mag hij uiteraard over alles schrijven wat hij wil.

Jan Lepeltak