Redactie: Dit artikel is oorspronkelijk nog voor de bekendmaking van het 1 november convenant geschreven.
Arnoud Kuipers
Wel staken, niet staken, toch weer wel staken. Het welles-nietes-spelletje speelt zich dus niet alleen af in mijn klas. De kogel is echter door de kerk: aanstaande woensdag wordt er gestaakt!
“Wij staken op 6 november! Elke leerling heeft recht op goed onderwijs.” Dat zijn de kreten die je op de poster ziet staan. Ik vind het heel goed dat leraren in het hele land de afgelopen tijd van zich hebben laten horen. De problemen in het voortgezet, maar vooral in het primair en speciaal onderwijs, zijn zorgwekkend. Toch heb ik mijn twijfels of we met zulke stakingen ons doel bereiken. Sterker nog: ik denk dat de staking onbedoeld een verkeerd effect heeft op bepaalde eisen die wij, leerkrachten, stellen. Ik zal dit aan de hand van de poster uitleggen.
Allereerst de zin ‘elke leerling heeft recht op goed onderwijs’, dat impliceert namelijk dat leerlingen nu geen goed onderwijs krijgen. En dat is echt niet waar. Natuurlijk, ik ben ook docent en zie om me heen dat het onderwijs altijd voor verbetering vatbaar is, maar het niveau van het onderwijs in Nederland is nu (nog) goed. Waar we met z’n allen echter terecht bang voor zijn, is dat de kwaliteit achteruit gaat op het moment dat er geen gekwalificeerde docenten meer bijkomen. Gelukkig werd er een zeer doordachte oplossing aangedragen: zet ouders voor de klas. Een absurd idee natuurlijk. Tenzij deze ouders een carrièreswitch ambiëren en zich daarna massaal inschrijven bij een lerarenopleiding. Maar in dat sprookje geloof ik niet.
Dan de kreet: ‘Stop het lerarentekort’. Deze ambigue zin kun je op twee manieren lezen, namelijk: wij staken om het lerarentekort te stoppen (dat wordt waarschijnlijk bedoeld), maar ook: wij staken tegen het lerarentekort (en dat zal niet bedoeld worden, want dat kan namelijk niet). Flauw… maar mijn punt is het volgende. Er valt niet te ontkennen dat het lerarentekort een gigantisch probleem is. De politiek zou daar zeker iets aan kunnen doen, door bijvoorbeeld het salaris van leerkrachten te verhogen. De vraag is alleen: wordt daarmee de ‘status’ van leraar-zijn verhoogd? Nee! Kijk naar de boerenprotesten, of de protesten in de zorg. Welk effect heeft dat op de gewone Nederlander? Ik denk niet dat mensen daardoor denken: ‘Nou, laat ik eens lekker op een boerderij of in de zorg gaan werken.’ Door deze onderwijsstakingen versterken we denk ik het beeld dat het werken in het onderwijs on-ge-loof-lijk vervelend en zwaar is. En dat moeten we juist niet hebben.
Het negatieve beeld van ‘slechte beloning en veel werkdruk’ klopt gedeeltelijk. In het basisonderwijs en speciaal onderwijs moeten de salarissen echt omhoog, maar in het voortgezet onderwijs zou men niet hoeven te klagen. Begrijp me niet verkeerd, het is terecht dat er geklaagd wordt, maar het zou niet moeten. Ik ken scholen waar docenten goed betaald krijgen, soms zelfs meer dan gebruikelijk. Die scholen hebben de financiën goed op orde. Ik denk dat er bij die desbetreffende schoolbesturen weinig aan de strijkstok blijft hangen.
En ja, in het onderwijs moet je hard werken. Maar in welke baan in Nederland moet dat niet? Maar weinig mensen buiten het onderwijs hebben zo veel vakantiedagen. Een veelgehoord argument is dat die vakantiedagen er zijn om bij te komen. Dat klopt. Maar daar heb je bij het kiezen van deze baan (bewust of onbewust) voor gekozen. De voelbare werkdruk wordt misschien wat dragelijker als we accepteren dat die vakantiedagen er ter compensatie zijn. Zo zie ik het althans.
Dus, ondanks alle goede bedoelingen van de staking, denk ik dat we moeten ophouden te benadrukken hoe zwaar en ondergewaardeerd ons beroep is. Dat negatieve beeld zal mijns inziens in ieder geval niet bijdragen aan het oplossen van het lerarentekort. Zullen we aan de rest van Nederland eens laten zien hoe mooi ons beroep is? Neem een voorbeeld aan Iris Driessen, docente Nederlands, die honderden buttons laat drukken met de tekst ‘Onderwijs is Sexy!’ En dat is het. Werk je niet in het onderwijs en wil je dat met eigen ogen zien? Vraag dan eens binnenkort om een dagje mee te lopen met een leraar op een school bij je in de buurt. Je bent bij mij in ieder geval van harte welkom!
Arnoud Kuijpers werd in 2015 uitgeroepen tot beste docent Nederlands. Hij publiceerde op KomenskyPost al eerder veel gelezen artikelen over onderwijs, integratie en het leven op Aruba, waar hij samen met zijn vriendin woonde en lesgaf. Inmiddels geeft hij weer les in Nederland en zal hij ook in de toekomst bijdragen leveren aan KomenskyPost.
Geef een reactie