Dughall McCormick
Het lockdown- en isolatiebeleid als reactie op COVID-19 heeft ook in het Verenigd Koninkrijk (VK) enorme uitdagingen opgeleverd en bijgedragen tot een ongekende druk binnen het onderwijs. Onderwijs en de samenleving als geheel moesten op een unieke manier op deze unieke situatie reageren. Wij vroegen Dughall McCormick, een van de Britse onderwijs en ICT-pioniers, om zijn ervaringen met de schoolsluiting in zijn land met ons te delen.
Hieronder lees je zijn reflecties met betrekking tot de situatie als ouder, opvoeder en professional met eerste hands informatie vanuit Britse scholen.
Algemeen
De ervaringen van leerlingen met leren tijdens de lockdownperiode zijn heel verschillend. Veel hangt af van de aanpak van school en ouders. Een belangrijke factor bij thuis leren is de toegang die leerlingen hebben tot geschikte technologie. In het VK is sprake van grote verschillen: stel je een huishouden voor met twee ouders en drie of vier kinderen met samen één apparaat (laptop/tablet) die ieder in de slag zijn om het apparaat gedurende een bepaalde tijd te kunnen gebruiken.
drie- tot vijfjarigen
Hoe realistisch is het om van deze leeftijdsgroep te verwachten dat zij geconcentreerd een schermsessie met hun leraar volgt? Praktischer zijn (vooraf opgenomen) kinderrijmpjes of -liedjes met misschien wat begeleiding van de leraren voor de ouders. Mijn vrouw, die les geeft aan jonge kinderen, belde vorige week met al haar jonge leerlingen; een belangrijke en vervullende activiteit die bijdraagt aan hun voortdurende welzijn. Zij gebruikt ook de schoolwebsite voor haar lessen.
Vijf- tot elfjarigen
Je ziet een grote verscheidenheid aan ervaringen bij leerlingen van deze leeftijdscategorie:
– Haastig samengestelde (analoge) pakketten voor thuisonderwijs die op zeer korte termijn door de school zijn samengesteld om aan de leerlingen op hun laatste schooldag voor de schoolsluiting mee naar huis te worden gegeven. Deze kunnen bestaan uit: werkbladen, leesboeken, extra pakketten per onderwerp, luisteropdrachten, begrijpend leesopdrachten, enzovoort.
– Generieke, leeftijdgerelateerde inhoud wordt aangeboden via de website van de school: een voorbeeld hiervan: https://www.reinwoodjuniorschool.com/school-information/home-learning
– Ik ken een school die nog steeds een wekelijkse “Singing Assembly” organiseert. Daarbij organiseert men een wekelijkse livestream met de leraren. Het collectieve zingen van de school loopt via de Facebook-pagina van de school.
– Sommige scholen proberen met verschillende tools (MS Teams, Skype, Zoom, Google Meet enzovoort) “live” lessen te geven met wisselend succes. Het gaat vaak om ambitieuze medewerkers (die misschien niet de technische vaardigheden of het pedagogisch inzicht hebben in methoden voor afstandsonderwijs) welke onderwijssituaties creëren die weinig productief of in het slechtste geval zelfs gevaarlijk zijn (bijvoorbeeld in het geval van onvoldoende genomen voorzorgsmaatregelen in Zoommeetings). Voor mij zou een verstandiger, tussentijdse benadering bestaan uit het gebruiken van asynchrone methoden waarbij leerkrachten via vooraf opgenomen inhoud met leerlingen communiceren.
– Ik heb ook gezien dat er echt effectief gebruik wordt gemaakt van samenwerkingstools zoals Google Classroom of Microsoft Teams. Nogmaals, er lijkt veel variatie te zijn in de mate waarin de tools op scholen en in alle leeftijdscategorieën worden gebruikt. Evenzo zag ik enkele zeer positieve berichten over het gebruik van Class Dojo om werk klaar te zetten en om met ouders te communiceren.
– Er wordt ook zeer boeiende en nuttige content geleverd door welwillende vrijwilligers. Een mooi voorbeeld hiervan is de dagelijkse training van Joe Wicks en de zeer innovatieve dagelijkse Radio Blogging-sessie die geletterdheid en schrijfvaardigheid ontwikkelt met een echt publiek voor de leerlingen.
Een mogelijk probleem (ik heb hier niet direct van gehoord, maar het moet gebeuren) kan ontstaan waar verschillende ervaringen bestaan tussen broers en zussen of waar ouders weten wat er in verschillende klassen op school gebeurt; “Waarom biedt meneer Smith al die geweldige lessen aan voor mijn 8-jarige, terwijl mevrouw Jones zojuist slechts enkele links heeft gestuurd voor mijn 10-jarige?” – Hoe zorgen scholen ervoor dat er consistentie is betreffende dat wat aan de leerlingen wordt aangeboden door de verschillende leerkrachten?
Laten we niet vergeten dat we nu de gelegenheid hebben voor een aantal belangrijke leeractiviteiten die in drukke tijden waarin de scholen ‘normaal’ open zijn over het hoofd kunnen worden gezien: breder leren dat niet altijd is opgenomen in schoolcurricula zoals: leren hoe een auto werkt, hoe water het huis binnenkomt en het weer verlaat, kook- en bakvaardigheden, hoe werkt centrale verwarming of airconditioning, enzovoort.
Elf- tot zestienjarigen
Mijn opvatting is dat er een iets formelere benadering is van thuisleren in het voortgezet onderwijs.
– Ik heb gehoord dat sommige scholen proberen het bestaande lesrooster van de leerlingen na te bootsen. Dit moet een onmogelijke taak zijn, niet alleen voor de school, maar ook voor de leerlingen!
– Ik sprak met een buurman die een schoolleider is op een middelbare school. Hij vertelde dat op zijn school een uur per week per vak werd aanbevolen en dat het prima is wanneer dat niet gehaald wordt. Dit klinkt verstandig. Ik vind het belangrijk om scholieren/studenten de kans te geven om te pauzeren. Zoals ik eerder meldde: er staat veel druk op het systeem. Zijn eigen zoon gaat naar een andere school en worstelt om al het werk bij te houden dat hij denkt dat hij moet doen. Zijn verstandige vader reageerde door hem eraan te herinneren dat geen enkele student ooit al het werk dat beschikbaar is om te doen in een bepaalde tijd zou doen.
– Zoomlessen! Ik noemde eerder de mogelijke problemen met Zoom, maar mijn zoon heeft enkele interessante voorbeelden gedeeld die hij is tegengekomen bij Zoom-lessen: sommige studenten ‘verstoren’ de les door (echte of nep) emotionele, geschreeuwde familiegeschillen op de achtergrond te hebben; of de Youtuber die een oude mannenmasker opzette en deelnam aan een Zoom-les in de rol van een van de vaders van de leerlingen die de les bekritiseerde en eiste te willen weten waarom de vragen van zijn dochter werden genegeerd.
– Een vriend van mij meldde dat zijn 12-jarige dochter elke week tot 27 werkopdrachten heeft gekregen om te maken! Hoewel deze school de leerlingen misschien heeft uitgelegd dat het niet verplicht is om al het werk af te maken, zullen er altijd leerlingen zijn die zo nauwgezet zijn dat ze de verplichting zullen voelen om alles te maken, mogelijk ten koste van hun welzijn!
Ik zag het volgende recente bericht op sociale media: “Mijn zoon (14) kreeg vandaag een schorsing van zijn school, omdat hij gisteren geen schoolwerk had afgerond. Hij maakt elke dag vijf opdrachten en had zijn inloggegevens voor één opdracht niet paraat!” Een schorsing? Tijdens lockdown? Hoe ziet dat eruit, vraag je je af? Twee uur binnen blijven?
– In het VK zijn de wettelijke toetsen en examens voor 11-, 16- en 18-jarigen geschrapt. Dit heeft een aantal interessante problemen opgeleverd, niet in het minst met betrekking tot motivatie – waarom zou je je druk maken? Als er geen examen is … Ik denk dat er een algemeen probleem is met betrekking tot motivatie in een lockdown-wereld. “Ben ik de enige in mijn huidige strijd om aan deze opdracht te beginnen of deze door te nemen?”
Zestien- tot achttienjarigen
Ik ben zelf een ouder van een 17-jarige die op het vwo zit. Hij volgt nu drie vakken en had wekelijks tien lessen met een extra instructiesessies.
Hij vertelt me dat hij op elke dag dat hij een persoonlijke sessie zou hebben gehad, hij een e-mail ontvangt van de betreffende docent met wat werk om te te maken (dit kan wat onderzoek/aantekeningen zijn, een test, een werkblad om te maken, enzovoort). Deze moeten worden ingevuld en geretourneerd om de aantekening ‘aanwezig’ te ontvangen.
Ik stel me, net als bij al het andere voor, dat de ervaringen van leerlingen variëren naargelang de school die ze bezoeken, het vak dat ze volgen en zelfs welke docent ze hebben.
Universiteit
Je mag van de universiteit verwachten dat deze goed thuis is in strategieën en de praktijk voor afstandsonderwijs. De meeste universiteiten maken graag gebruik van leren op afstand. Mijn dochter gaat naar de universiteit van Edinburgh en hoewel ze de meeste lezingen persoonlijk bijwoont, zijn ze ook allemaal beschikbaar om na het college te streamen en te bekijken. Sinds de scholensluiting worden nu lezingen van voorgaande jaren gegeven voor de huidige studie. Alle instructiebijeenkomsten zijn geannuleerd – ik vind dit een schande en zulke ervaringen worden ook gemeld door haar vriend die naar de Liverpool University gaat, waar volgens hem de communicatie en de ondersteuning voor studenten ook slecht is. Hij moet examens afleggen als onderdeel van de beroepskwalificatie. Hij zal dus op tijd online beoordeling moeten ondergaan; mijn dochters formele eindejaarsexamens zijn allemaal afgelast.
Ik weet dat het ondersteuningsprobleem niet bij alle universiteiten voorkomt en ik heb onlangs een aantal mooie steunbetuigingen aan hun studenten gezien van het personeel van de Roehampton University.
Over het algemeen ben ik bezorgd dat allerlei ervaringen die studenten opdoen tijdens hun studie nu mogelijk niet als ‘onderwijs’ kunnen worden aangemerkt: de sociale aspecten zoals samen eten, de steun die ze krijgen van leeftijdsgenoten en volwassenen die bijdragen aan hun algemeen welzijn en geestelijk welbevinden. Ik maak me ook zorgen over die kwetsbare leerlingen waar thuis niet de veilige, comfortabele, consistente plaats is die de school wel voor ze is: de leerlingen voor wie school een toevluchtsoord is.
En laten we ook het belang van verveling niet vergeten in deze snelle en door technologie aangedreven wereld!
Leraren
Hoewel leraren in een algemene onderwijsomgeving die onder druk staat alle bovengenoemde activiteiten ondersteunen, hebben ze ook te maken gehad met nieuwe en onbekende technologie en pedagogiek. Sommigen doen dit terwijl ze ook hun eigen families en kinderen moeten verzorgen. Sommigen zullen ook familieleden hebben die zeer kwetsbaar zijn. Opgemerkt moet worden dat, hoewel scholen in het VK in werkelijkheid ‘gesloten’ zijn, ze bijna allemaal openblijven voor kwetsbare leerlingen (leerlingen met specifieke onderwijs- of gezondheidsbehoeften) en voor de kinderen van belangrijke werknemers (zoals die in de gezondheidszorg, voedselproductie, transport etc.) Het regelen hiervan is een enorme uitdaging voor scholen en hun leiders. Sommige schoolmedewerkers hebben voor het werken met leerlingen gevraagd om persoonlijke beschermingsmiddelen (zoals persoonlijke mondkapjes en handschoenen). Er zijn ook problemen met het bewaren van onderlinge afstand, terwijl er een aantal leerlingen op school rondloopt: social distance met twee of drie (of meer) 5-jarigen, iemand?
Ik heb op sociale media een aantal ongelooflijk onredelijke eisen aan leraren gezien van schoolmanagers (zoals elk uur van hun dag zich moeten kunnen verantwoorden), terwijl er aan de andere kant van het spectrum sympathie en steun voor de leerkrachten is.
Eric Sheniger publiceerde hierover enkele nuttige, pragmatische aanwijzingen voor docenten.
Ouders Zoals verwacht is er een vergelijkbaar ervaringsspectrum.
Er zijn ouders die schijnbaar een stapje verder zijn gegaan met ’thuisonderwijs’ alsof het altijd hun leven was: sociale mediaberichten met gedetailleerde dagelijkse tijdschema’s van activiteiten vergezellen foto’s van opgetogen kinderen die wetenschappelijke experimenten uitvoeren, bakken, novellen schrijven en concerten componeren vullen de tijdlijnen en dit zorgt ervoor dat iedereen het gevoel heeft tekort te schieten (maar is dit niet waar sociale media voor zijn?).
– Er zijn ouders die van de gelegenheid gebruik maken om het curriculum te ‘herijken’, zonder de nadruk te leggen op Engels en wiskunde; die een creatievere aanpak koesteren met meer kunst en muziek bijvoorbeeld.
– Er is ook veel waardering van ouders voor het werk dat leraren doen met hun klas van 20 – 30 (of zelfs meer) leerlingen.
– Er is angst dat hun kinderen achterop raken. Hoewel dit legitiem is, heb ik, waar ik dit ben tegengekomen, ouders gerustgesteld en verteld dat deze angst voor iedereen geldt en dat scholen zeer goed in staat zijn om hiaten te identificeren en aan te pakken om de voortgang van de leerlingen te maximaliseren.
Roger Broadie heeft een aantal nuttige overwegingen over hoe ouders thuis kunnen omgaan met jonge leerlingen tijdens de scholensluiting.
Over mezelf Ik had een recente lockdown-leservaring. Eens per jaar geef ik een sessie voor 25 – 30 leerkrachten in opleiding. Ze brengen een ochtend met mij door waarin we kijken naar een reeks gratis digitale tools. Daarmee wordt vluchtig kennisgemaakt in de sessie en we bedenken ideeën over hoe we ze zouden kunnen gebruiken. Dit jaar konden we elkaar niet ontmoeten en daarom moest ik een alternatief bedenken. Ik heb eerst een link naar alle tools met de leerkrachten in opleiding gedeeld.
Ik heb vervolgens een bewerkbare versie gedeeld met de studenten om hun ideeën in te verwerken. Ten tijde van de sessie had ik toegang tot het bewerkbare document om te zien hoe ze allemaal op afstand in realtime prachtige ideeën inbrachten. Het was een genot om te zien!
Tot slot De scholensluiting heeft het onderwijssysteem op alle niveaus voor aanzienlijke uitdagingen gesteld. Het heeft geleid tot een aantal seismische verschuivingen in alle onderwijsniveaus en voor alle belanghebbenden. De verscheidenheid aan reacties is buitengewoon!
De grote vraag is of dit alles leidt tot een nieuwe, andere en verbeterde wereld, of dat we hier niets van geleerd hebben en zullen terugkeren naar iets dat gewoon ‘adequaat’ is, maar met enkele van de historische tekortkomingen die de erfenis zijn van een 19e eeuw systeem dat veel te lang tekort schoot.
De auteur Dughall McCormick is leerkracht op de basisschool met vele jaren ervaring voor de klas. Hij heeft ook ervaring in de schoolleiding. Hij was twee periodes interim-schoolleider. Hij is vele jaren betrokken geweest docent bij de initiële lerarenopleiding. Aan de universiteit verzorgde hij werkgroepen voor docenten in opleiding in het gebruik van ict-technologie en het verbeteren van online veiligheid. Momenteel werkt hij als schoolbegeleider in het noorden van Engeland. Hij is een ouder van een 17-jarige zoon en een 20-jarige dochter.
Geef een reactie