En zo stond Wim T. Schippers plots voor de deur van onze schoolkrantredaktie

Jan Lepeltak

Vanuit het raam van onze Amsterdamse huiskamer kon ik dagelijks het torentje zien van mijn middelbare school aan de andere kant van de Boerenwetering. In de Jezuïetenburcht aan de Hobbemakade doorliep ik in de jaren ’60 mijn middelbare school. Het was in vele opzichten een bijzondere tijd. Naast Provo, de broer van een vooraanstaande Provo zat in mijn klas, was er binnen de Jezuïetenorde een crisis uitgebroken. De traditionele conservatieven streden tegen de progressieve vernieuwers. De laatsten beslechtten het pleit. Desondanks verlieten jonge priesters massaal de orde. Jos Vrijburg en Huub Oosterhuis, de dichter en vader van Trijntje, trouwden en kregen kinderen en scheidden vervolgens. De omstreden studentenpater van Kilsdonk (ook bekend als pater van Pilsdronk) bleef de orde trouw alsmede een groep leraren. 

De Fabriek

Mijn eerste wiskundelessen kreeg ik een bijgebouw, dat ‘de fabriek’ werd genoemd. Het was een overblijfsel van de oude kaarsenfabriek uit de 19^e eeuw. Ooit een berucht gebouw vanwege de stank die een aantal pijpen verspreidde over de nabijgelegen volksbuurt die daar zijn huidige naam aan schijnt de hebben ontleend: De Pijp.

Nog tijdens mijn schooltijd moest het gebouw plaatsmaken voor twee boven elkaar gelegen gymlokalen die inmiddels ook alweer zijn afgebroken door de nieuwe bewoners van het complex, het Montessorilyceum Amsterdam. Op de cour (het traditionele binnenplein op Jezuïetenscholen) verrezen vier verdiepingen met talenpractica voor de moderne talen. Ook dit gebouw moest wijken voor de bouwwoede van de Montessorianen. Het Ig verdween van de locatie en werd gesplitst. De havo-en vwoafdeling verhuisden naar Purmerend waar de school zeer succesvol was, om tenslotte door overambitieuze nieuwe directieleden zonder feitelijke noodzaak een fusie in te zijn gemanipuleerd. Het gymnasium verhuisde naar een andere locatie in Amsterdam-Zuid.

Schoolkrant

Aan de oude oervleugel waar zich onder andere de gemoderniseerde sciencelokalen bevonden, bewaar ik goede herinneringen. De Jezuïetenrevolutie bood veel kansen. De schoolleiding had wel wat anders aan het hoofd dan het in het gareel houden van een groepje vrijgevochten schoolkrantredacteuren. Wij kregen een eigen redactielokaal met sleutel en een prima doka en een van de eerste Philips-cassetterecorders waarmee wij het land in trokken om toenmalige BN’ers (het woord bestond nog niet) kritisch te interviewen. Hoogtepunt was een interview in zijn bescheiden Haagse woning met oud-minister-president Willem Drees. Enkele jaren geleden werd de cassette met het vraaggesprek teruggevonden en dit staat nu online op internet. Ditmaal waren wij niet zo kritisch maar vooral onder de indruk van deze vriendelijk ’80-jarige staatsman. Met de kennis van nu had ik hem graag vragen gesteld over de strijd in Indonesië. Toch zei hij pikante dingen, bijvoorbeeld over het huwelijk van Beatrix met Claus. Alleen toen moest de recorder even uit. Ondanks alle berichten die je nu leest was het idee om in Amsterdam te trouwen afkomstig van Trix, die Drees hierover zelf opbelde. Hij ontraadde haar voorstel sterk. Dit huwelijk met een Duitser zou in Amsterdam veel problemen opleveren. Zij zette door en Drees kreeg gelijk. We kunnen ons de rookbomen nog herinneren.

We waren een jongensschool en hadden ook les op zaterdagochtend. Voor schoolfeesten werd samengewerkt met het nabijgelegen meisjeslyceum Fons Vitae. De school van onder andere Aleid Truijens en de halve Volkskrantredactie. Naast de schoolkrant maakten we een korte film (super 8) over een priester (in zwart priester kleed gespeeld door Antoine van R.) die verliefd werd op een leerling van Fons Vitae (gespeeld door de knappe Sanderijn van der D.) We filmden heimelijk in de kapel.

Tijdens schoolfeesten was ons redactielokaal, gelegen tegenover de Aula, een vrijplaats waar slechts een geselecteerde groep leerlingen (m/v) welkom was. Er werd pils gedronken, er werden meisjes van de Fons Vitae-schoolkrant ‘Flitsen’ ontvangen en er werden sjekkies gerold waar meer in zat dan alleen tabak. 

Onze schoolkrant ‘De Harpoen’ werd ook bekend buiten Amsterdam. We steunden de VPRO en het omstreden programma ‘Hoepla’ waarin voor het eerst in de geschiedenis live bij de publieke omroep op tv de naakte Phil Bloom te zien was. De samenstellers Hans Verhagen†, Wim van de Linden† en Wim T. Schippers (net 80 geworden) wilden een eigen omroep beginnen onder de titel ‘Eldorado’.

Wij, de redactieleden, zouden ze steunen en zo stond een nerveuze pater aan de deur met een drietal dat bestond uit Wim t. Schippers, de cineast Wim van der Linden en een onbekende hoogzwangere vrouw. in hun armen hadden ze rollen met Eldorado-posters. Wij zouden die verspreiden.  We drukten de affiche af in onze schoolkrant waarbij we de naakte bovenkant van Phil Bloom van de schoolleiding moesten voorzien van een keurige BH. Er waren ook toen nog grenzen, dat wel. Eldorado is overigens nooit wat geworden.