Pedro De Bruyckere
Waarschuwing: deze blogpost zal niet de meest hoopgevende zijn die ik al schreef. Integendeel.
Het goede nieuws bij al het slechte nieuws dat je regelmatig krijgt over het onderwijs, is dat ik in de praktijk veel goeds zie gebeuren. Ik zie hoe individuele leraren én teams inzetten op lezen na de herhaalde slechte resultaten. Dit is niet direct merkbaar in de resultaten, spijtig genoeg. Het is te vrezen dat op 16 mei PIRLS terug niet goed zal zijn, en of PISA in december al een breuk met de dalende tendens zal tonen is nog maar de vraag. Tegelijk denk ik dat de kentering ingezet – misschien al ingezet is onder de waterlijn – maar dan nog zal het lang duren voor we het zullen kunnen waarnemen. En ik zal maar niet in herinnering brengen dat het lerarentekort ons mogelijk hier zal parten spelen.
Als onderwijs iets dergelijks meemaakt, dan is het normaal dat verantwoorde mensen – die onderwijsmensen nu eenmaal zijn – willen ingrijpen. We hebben ook stappen gezien onder de vorige en huidige minister. Iedereen wil het beter maken, inspectie, koepels, netten, enz. Maar als we het beter willen maken, vergeten we dan niemand?
Als PISA in 2019 aantoonde dat 1 op 5 Vlaamse vijftienjarigen het onderwijs dreigden te verlaten als functionele laaggeletterden, dan gebeurde de afname van die test in 2018. Dan worden die toenmalige vijftienjarigen dit jaar twintig. Het zijn de jongeren waarover deze week veel te doen is in de media. Dit zijn de studenten die het Nederlands plegen waar de professoren over klagen. En dit is dan nog de groep waar we het kunnen van merken. Andere jongeren uit die periode zitten niet meer op de schoolbanken. Zij zijn nu – hopelijk – aan het werk. Onder alle jonge twintigers zullen er dus ook een pak zitten die moeite hebben met bijvoorbeeld van het onderscheid zien tussen een feit en een mening.
We kunnen moeilijk deze groep terugroepen naar school. Maar tegelijk krijgt deze groep ooit kinderen waarvan school wellicht zal verwachten dat de ouders helpen met huiswerk, met lezen, met van alles en nog wat.
Ik wil het bewust niet hebben over “een verloren generatie”, want het gaat niet over alle jongeren of jong-volwassenen. En nee, ik heb geen pasklare oplossing, maar misschien mogen we deze jongeren niet zomaar vergeten, laat staan opgeven? Suggesties welkom…
Deze blogpost van Pedro De Bruyckere stond oorspronkelijk op zijn site X,Y of Einstein.
Geef een reactie