Door Jan Lepeltak
De ICT-affaire met minister Hermans en Adam Curry kwam recent in twitter weer aan de orde. Maar hoe kwam Curry in contact met de minister? Die rol heb ik gespeeld. Misschien is achteraf een mea culpa op zijn plaats. Maar je weet nooit hoe dingen gaan lopen. Dat ging zo. Het was voormalig MTV-DJ en ondernemer Adam Curry die het begin 2000 al had over een Youtube-achtige site in de toekomst. Eind vorige eeuw interviewde ik toenmalig directeur Erik Zegwaart van NL-tree. Nooit van gehoord? Geeft niet. NL-tree was de organisatie die in opdracht van de overheid tegen betaling alle scholen op internet moest aansluiten. Dat ging goed totdat KPN besloot scholen gratis op internet aan te sluiten. NL-tree was niet gratis. Na enkele rechtszaken vormde dit uiteindelijk het einde van NL-tree.
In het gebouw van de vereniging van kabelnetexploitanten, waar het interview plaatsvond, was een congres bezig en de keynote werd verzorgd door Adam Curry. Als ik wilde kon ik de keynote bijwonen en dat deed ik. Adam had het over de mogelijkheid in de nabije toekomst eigen videofilmpjes op internet te zetten om die zo te delen met anderen. Dat leek mij een grappig idee. Hij gaf wat voorbeelden o.a. uit de privésfeer en zo werden de aanwezigen aan het denken gezet over een YouTubeachtige site. Zijn woorden bleven bij mij hangen en ik besloot Adam korte tijd later te benaderen als mogelijke presentator voor uitreiking van de Computerschool van het jaar 2000 prijs.
Op een zondagmiddag in het voorjaar van 2000 bezocht ik hem in zijn Amsterdamse grachtenpand. Het gesprek werd regelmatig onderbroken door de telefoon. Vaak eindigde Adam met een “I love you too” en “see you Patrice.’’ Zoals we weten hield de relatie tussen Adam en Patricia Paay uiteindelijk geen stand.
Adam en ik zouden ook een bezoek brengen aan Groningen waar het bedrijf was gevestigd dat de organisatie van de prijs regelde. Adam stelde voor dat we met zijn helikopter zouden gaan. Hij moest sowieso nog wat vlieguren maken. Bij uitgever Meulenhoff Educatief, waar ik enige tijd als uitgever werkte, leidde dit tot grote hilariteit. Dagelijks vroegen mijn collega’s mij of ik al had gevlogen. Telkens werd de afspraak door Adam afgezegd. De heli was nog in Engeland. Er moest in NL nog wat onderhoud worden gepleegd. De weersomstandigheden waren te slecht. Uiteindelijk hebben we natuurlijk nooit gevlogen. Hai Jan, fijne vlucht gehad? Zo werd ik gedurende enige tijd ’s morgens in het pand van Meulenhoff begroet?
Adam Curry benaderde Loek Hermans vervolgens zelf
Adam maakte van de gelegenheid gebruik om onderwijsminister Loek Hermans, die de prijs zou uitreiken, zelf vooraf al te benaderen. Adam vond onderwijs interessant, ook zakelijk. Presenteren deed hij doorgaans voor 20.000 gulden of gratis, gaf hij te kennen, maar dat laatste was natuurlijk bij ons het geval. Toenmalig onderwijsminister Loek Hermans reikte in Leiden de prijzen uit. Hij fluisterde tijdens de uitreiking in mijn oor dat hij inmiddels contact had met Adam Curry en dat hij hem had gevraagd een site voor scholieren te ontwikkelen. Curry presenteerde leuk en los uit de pols. Hij vertelde de aanwezige leerlingen dat Hermans zweetkakkies had (gelach). Bij zijn bezoek aan het Curry-pand aan de Keizersgracht liepen alle aanwezigen namelijk op sokken. De samenwerking liep echter helemaal anders. Het werd een affaire die uiteindelijk profijtelijk eindigde voor Adam, maar kostbaar bleek voor de belastingbetaler.
De overeenkomst met Curry was mondeling gemaakt en rechtsgeldig en ontkennen had geen zin. Bij de afspraak tussen Curry en Hermans waren de noodzakelijke aanbestedingsregels niet in acht genomen. Met een taart in zijn hand arriveerde Curry bij OCW om de overeenkomst te tekenen, maar dat ging niet door. Curry eiste zijn geld, een bedrag met zes cijfers. Daartoe werden gefingeerde facturen opgesteld. Curry kreeg uiteindelijk een zeer stevig bedrag van de overheid want Adam zou al veel hebben geïnvesteerd. De directeur ICT, Siep Eilander, die handelde in opdracht, werd het zwarte schaap. In de rechtszaak werd hij echter vrijgesproken. Hij werd achteraf ook door minister van Onderwijs Maria Verhoeven geheel gerehabiliteerd. Siep Eilander ken ik als een integer, idealistisch (te?) daadkrachtig mens en fraude of corruptie leken mij ook toen ondenkbaar. Bij zijn pensionering en afscheid als directeur Inkoopbeleid Rijk bij Binnenlandse zaken waren alle kopstukken van toen aanwezig, uitgezonderd de toenmalige directeur-generaal Hoger Onderwijs, die tijdens de rechtszaak regelmatig last kreeg van tijdelijk geheugenverlies.
Zie ook het artikel van Guss Valk https://www.nrc.nl/nieuws/2003/09/13/kijk-mij-recht-in-de-ogen-hebben-wij-een-deal-7653814-a766482
https://www.volkskrant.nl/archief/sjoemelen-voor-de-minister~a725700/
Geef een reactie